Col cor in boca, ma sensa rénderse

Nanetto Pipetta – Sergio Angelo Grando – Porto Alegre – RS

 

On paro de ore dopo, Gé­nio ga­ve­va tru­cà el pe­nel e, più cal­mo, el spe­ta­va Na­net­to pensieroso.

-Saralo ndà ndove! Lo go per­so de òcio on me­nu­to, e pi visto. Sa­ra­lo in­ra­bià par­ché ghe go osà drio, o ghe sa­ra­lo su­ces­so qual­che desgràssia. Ben, lo spe­to nan­tri cin­que menuti. Se no´l cà­pi­ta, nda­rò inserca. In tan­to me sen­to do e ri­po­so on menuto.

Gé­nio l’era tan­to stu­fo che te on me­nu­to el zera drio dor­mer co la tes­ta in­cos­ta­da te na ra­di­sa de pianta.

No’l po­da­ria dir quan­to el ga dormisto. El se ga des­mis­sià co sig­hi, osa­de e sbaia­men­to de can ra­bio­si e na ose sas­si­na che ghe osa­va ai can:

- Pega Bai­to, cià­pe­lo Gua­ra­nì, pega, pega, pega, isca, isca, isca…

De drio le pian­te, cà­pi­ta Na­net­to spa­ven­tà e de tuta carera.

- Salveme Gé­nio, i can i vol cia­par­me, i vol co­par­me, i vol magnarme. Aiuutooo…, par ca­ri­tà!

Sgoel­to come on si­mio­to, te due ram­pe­gu­ni el zera in­si­ma el cas­son del camignon.

Col cor in boca de tan­to co­rer, ma sen­sa rén­der­se e sen­sa per­der la dis­po­sis­sion de bu­fo­nar, el ghe osa­va ai can:

- Veg­né qua in­si­ma cia­par­me se sì buni, pie­ni de pul­di e de bis­si de pié. Vien, leo­ne­to, che non teg­no medo de cara feia…Bau, bau, bau…

Sui­to, fu­rio­so, del me­dè­si­mo tro­de­to, cà­pi­ta el pa­ron dei can. Co’l ga vis­to quei es­tri, in­ves­se de darg­he via na s-ciopetada a Na­net­to, el se ga me­tes­to ri­der come on mato.

Gé­nio lo sa­lu­da:

- Bon gior­no, pa­ron, cos­sa galo fato ades­so quel ma­tus­sel qua?

- Se no son tan­to sba­lià, el to toso el vo­le­va ro­bar­me la ca­va­re­ta de late. Mi zera drio ri­po­sar su el po­dol, co i can lo ga visto. El res­to lo savé anca vu.

 

 

Sergio Angelo Grando
Email: sergio.grando@terra.com.br

 

Scrivi commento

Commenti: 0